Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021

Οι «αντίπαλοι» που φόρεσαν την πανοπλία του Άρη

 


Είναι σύνηθες φαινόμενο στα χρόνια του επαγγελματικού αθλητισμού καλαθοσφαιριστές με δηλωμένα τα οπαδικά τους συναισθήματα να φορούν την φανέλα του εκάστοτε «αιωνίου αντιπάλου».

Κάποτε αυτό φάνταζε ως αδιανόητο και ένας αθλητής που θα πήγαινε σε έναν «μισητό εχθρό», ειδικά στην περίπτωση που δήλωνε οπαδός της 1ης ομάδας, αποτελούσε «persona non grata». Πλέον αυτό έχει αλλάξει και έχει γίνει συνήθεια ένας αθλητής που είναι γνωστός για τα συναισθήματα του να ντύνεται στα χρώματα κάποιου ορκισμένου αντιπάλου.

Ο Άρης δεν θα μπορούσε να λείπει από το κάδρο των ομάδων οι οποίοι αποτέλεσαν στέγη για αθλητές-οπαδούς άλλων ομάδων. Από τους «κίτρινους» έχουν περάσει ουκ ολίγοι τέτοιοι αθλητές με μερικούς από αυτούς μάλιστα να έχουν αξιόλογη προσφορά. Πάμε να δούμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες με χρονολογική σειρά.

Μάνθος Κατσούλης (1988-1990)
Ο Μάνθος Κατσούλης υπήρξε αθλητής του αιωνίου αντιπάλου ΠΑΟΚ για πάρα πολλά χρόνια. Φίλος της ομάδας του «δικεφάλου» αγωνίστηκε στους «ασπρόμαυρους» για 15 χρόνια συνδέοντας το όνομα του με την εν λόγω ομάδα. Το 1988 μεταπήδησε στον Άρη με τον οποίο κατέκτησε 2 νταμπλ.

Ωστόσο ο χρόνος είναι αμίλητος και κατά την παρουσία του στους «κίτρινους» δεν έπιασε τα στάνταρ τα οποία είχε θέσει παλαιότερα σαν αθλητής του ΠΑΟΚ. Περιορίστηκε κυρίως σε ρόλο ρεζέρβας ενώ υπήρξε συγκλονιστικός στον μικρό τελικό του F4 του Μονάχου με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα. Απέναντι στους Καταλανούς πέτυχε 8 πόντους κυριαρχώντας παράλληλα κάτω από τα καλάθια. Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1990 συνέχισε στον έτερο συμπολίτη, τον Ηρακλή.


Μάνθος Κατσούλης, Κέβιν Μαγκί και Γκρεγκ Γουίλτζερ στο Final4 του Μονάχου


Ζαφείρης Σαμολαδάς (1997)
Ο μοναδικός μη-αθλητής της λίστας μας. Θεωρώ ωστόσο πως πρέπει να υπάρχει το όνομα του σε αυτό το άρθρο. Παρά το γεγονός πως ήταν φίλαθλος του Ηρακλή, προσέφερε στον Άρη όσο ελάχιστοι. Σαν παράγοντας βοήθησε σημαντικά στο να χτιστεί η ομάδα που κατέκτησε το κύπελλο Κόρατς μέσα στην Προύσα το 1997 και το κύπελλο Ελλάδας του 1998. Το σύνθημα «είναι τρελός ο χορηγός» δονούσε εκείνη την εποχή την ατμόσφαιρα του Παλέ Ντε Σπορ. Όπως έχει γράψει και φίλος της σελίδας μας σε παλαιότερη ανάρτηση, ήταν παρών στην κερκίδα των Αρειανών μέσα στο Περιστέρι στον προημιτελικό του κυπέλλου Κόρατς το 1997 παρά το γεγονός πως αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

Η προσφορά του δεν σταμάτησε στο μπάσκετ. Βοήθησε και στο χτίσιμο της ομάδας βόλεϊ, καθώς από την δική του τσέπη αποκτήθηκαν οι Γκάνεφ και Κωνσταντίνοφ με την συμβολή των οποίων οι «κίτρινοι» κατέκτησαν το πρωτάθλημα βόλεϊ το 1997. Ο Ζαφείρης Σαμολαδάς, που απεβίωσε το 2010, είναι από τα πρόσωπα που λείπουν απίστευτα από την οικογένεια του Άρη.


Ο αείμνηστος Ζαφείρης Σαμολαδάς μαζί με τον Νίκο Γκάλη σε παλιότερο αγώνα του Άρη στο Αλεξάνδρειο



Γιώργος Σιγάλας (1998-2000, 2005-2007)
Ο «Ράμπο» του Ελληνικού μπάσκετ συνέδεσε το όνομα του με τον Ολυμπιακό. Γέννημα θρέμμα των Πειραιωτών, ανδρώθηκε υπό τις οδηγίες του Γιάννη Ιωαννίδη και πέρασε στιγμές δόξας με τους «ερυθρόλευκους» κατά την δεκαετία του 1990.

Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να φορέσει την φανέλα του Άρη σε δύο θητείες. Η πρώτη ήταν μεταξύ 1998 και 2000 όπου ξέχωρα από τα αμυντικά του καθήκοντα, στα οποία ήταν εκπληκτικός στο 1 vs 1, ξεχώρισε και για τα επιθετικά του προσόντα. Επέστρεψε στον σύλλογο το 2005, σε μεγάλη πλέον ηλικία. Ήταν μια ηγετική μορφή στα αποδυτήρια και διακρίθηκε στο αμυντικό κομμάτι. Στην ιστορία έχει μείνει και ένα επεισόδιο με τον Γιάννη Γκαγκαλούδη με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ (διαβάστε παρακάτω) ενώ υπήρξε συγκινητικός στον τελικό του Eurocup το 2006 με αντίπαλο την Ντιναμό Μόσχας. Έως το Φθινόπωρο του 2007, όταν και αποσύρθηκε, αγωνίστηκε σε 197 αγώνες με την φανέλα του Άρη.


Τίμησε την φανέλα του Άρη ο Γιώργος Σιγάλας


Γιάννης Γκαγκαλούδης (2001-2003)
Η περίπτωση του είναι ιδιάζουσα. Η προσφορά του υπήρξε σημαντική στην κατάκτηση του FIBA Champions Cup τον Μάιο του 2003. Ωστόσο το γεγονός πως δήλωνε οπαδός όποιας ομάδας φόρεσε την φανέλα μάλλον δεν ήταν η σοφότερη επιλογή. Στην πραγματικότητα είναι οπαδός του Παναθηναϊκού του οποίου φόρεσε την φανέλα την σεζόν 2003-2004.

Στις 12 Νοεμβρίου του 2005, όταν πλέον ήταν αθλητής του ΠΑΟΚ, ήταν πρωταγωνιστής σε μια φάση που έμεινε στην ιστορία των ντέρμπι της Θεσσαλονίκης. Με λίγα δευτερόλεπτα να είχαν απομείνει για το τέλος ο Άρης κέρδιζε στην Πυλαία με 76-77. Την κατοχή είχε ο Γκαγκαλούδης και ο Γιώργος Σιγάλας του Άρη του κάνει νόημα φωνάζοντας «έλα αγόρι μου». Τελικώς ο Σιγάλας μαζί με τον Στακ έκοψαν το σουτ του Γκαγκαλούδη με τον Πάντιους στον αιφνιδιασμό να γράφει το τελικό 76-79. Ήταν η κορύφωση στην «έχθρα» μεταξύ Άρη και Γκαγκαλούδη.



Σκληρό μεταξύ Σιγάλα και Γκαγκαλούδη



Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι ο Γκαγκαλούδης ήρθε από την Δάφνη το 2001. Δεν ήταν ποτέ βασική επιλογή καθώς θα ήταν πίσω είτε από τον Φράνγκι Κινγκ είτε από τον Ουίλι Σόλομον. Με την έλευση του Βαγγέλη Αλεξανδρή κατά την δεύτερη περίοδο της παρουσίας του στον Άρη «απελευθερώθηκε» και πρόσφερε σημαντικά στο παιχνίδι των «κιτρίνων» έστω προερχόμενος από τον πάγκο. Ολοκλήρωσε την σεζόν 2002-2003 με 9,3 πόντους και 2,6 ασίστ πριν συνεχίσει την καριέρα του στο «τριφύλλι».



Ο Γκαγκαλούδης με την φανέλα του Άρη


Δημήτρης Τσαλδάρης (2006-2009, 2011-2012)
Ο Δημήτρης Τσαλδάρης είναι γνωστός για τις «ερυθρόλευκες» προτιμήσεις του. Μάλιστα σήμερα είναι στο προπονητικό τιμ της αναπτυξιακής ομάδας του Ολυμπιακού στην Α2 κατηγορία.

Σαν παίκτης υπήρξε επιλογή του Αντρέα Μαντσόν ο οποίος τον έφερε από τον Πανελλήνιο. Στην αρχή ελάχιστοι τον πίστεψαν ωστόσο αποδείχτηκε χρήσιμο εργαλείο στην μηχανή του Άρη. Ήταν αριστερόχειρας, καλός χειριστής της μπάλας και μαχητικός. Η πρώτη του θητεία υπήρξε πολύ πετυχημένη με υψηλά ποσοστά στα τρίποντα (44%).

Το 2009 θα φύγει για το Ιταλικό πρωτάθλημα και θα επιστρέψει στον Άρη το 2011. Κάποιοι τραυματισμοί θα τον επηρεάσουν αρνητικά μη επιτρέποντας του να έχει απόδοση ανάλογη με αυτή την πρώτης θητείας. Ωστόσο και πάλι το πρόσημο ήταν θετικό. Στο τέλος της σεζόν συνέχισε στον Κολοσσό Ρόδου αφήνοντας μόνο θετικές εντυπώσεις για τον χαρακτήρα του στην Θεσσαλονίκη.


Ο Τσαλδάρης κατά την διάρκεια της 1ης θητείας του σε αγώνα με την Μπαρτσελόνα


Γιώργος Καλαϊτζής (2006-2008)
Ο Έλληνας γκαρντ πριν έρθει στον Άρη πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα με την ομάδα της καρδιάς του, τον Παναθηναϊκό. Μάλιστα την περίοδο που ο Σόλομον έπαιξε στον Άρη, ο Καλαϊτζής είχα αναπτύξει μια αντιπαλότητα με τον Αμερικανό της ομάδας μας την οποία διατήρησαν και τα μετέπειτα χρόνια όταν βρέθηκαν αντίπαλοι με τις ομάδες τους.

Ο Καλαϊτζής φόρεσε την φανέλα του Άρη για δύο σεζόν. Την πρώτη σεζόν υπήρξε άτυχος καθώς κάποιοι τραυματισμοί επηρέασαν αρνητικά την εικόνα του στο παρκέ. Την επόμενη περίοδο υπήρξε αισθητά καλύτερος με το καλύτερο παιχνίδι να το πραγματοποιεί μέσα στην Κροατία επί της Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ (νίκη με 76-83). Η συνολική του παρουσία κρίνεται ως θετική.




Εξαιρετική η παρουσία του Γιώργου Καλαϊτζή στον Άρη


Γιάννης Γιαννούλης (2006-2007)
Ο Γιάννης Γιαννούλης είναι γνωστός για την αγάπη του προς τον ΠΑΟΚ. Πραγματοποίησε μεγάλη καριέρα με τον "δικέφαλο", στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό το 2002 ενώ υπήρξε άτυπος προπονητής των "ασπρόμαυρων" στο φιλανθρωπικό αγώνα που κάναμε φίλαθλοι των δύο ομάδων το 2015. Παρά το γεγονός πως ποτέ δεν έκρυψε ότι είναι ΠΑΟΚτσής αγωνίστηκε στον Άρη την περίοδο 2006-2007.

Γενικά διακρινόταν για το δυναμικό του παιχνίδι κάτω από την ρακέτα και για τις επιθετικές του επιδόσεις από κοντινή απόσταση. Κάποιοι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να έχει υψηλές επιδόσεις με την φανέλα του Άρη ωστόσο έκανε εντυπωσιακά παιχνίδια απέναντι σε Πανελλήνιο και Απόλλων Πατρών προ το τέλος της σεζόν. Συνέχισε στον Πανιώνιο ενώ σήμερα είναι ακόμη εν ενεργεία παίκτης σε μικρές κατηγορίες.



Ο Γιάννης Γιαννούλης ετοιμάζεται να αφήσει την μπάλα στο καλάθι της ΤΣΣΚΑ Μόσχας


Μιχάλης Κακιούζης (2009-2010)
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές του Ελληνικού μπάσκετ μέσα στον 21ο αιώνα. Ο Κακιούζης, φίλαθλος της ΑΕΚ, συνέδεσε το όνομα του με μεγάλες στιγμές της εθνικής ομάδας στα μέσα των 2000s. Ύστερα από μια εκπληκτική καριέρα με την ΑΕΚ και ομάδες του εξωτερικού, ήρθε το 2009 μαζί με τους Δήμο Ντικούδη και Νίκο Χατζηβρέττα.

Η ηλικία του (33 έτη) δεν το επέτρεψαν να έχει την απόδοση των προηγούμενων ετών. Η αρχή της περιόδου ήταν κακή για τον ίδιο ενώ αργότερα αντιμετώπισε τενοντίτιδα στο χέρι. Η έλευση του Ντέιβιντ Μπλατ στον πάγκο τον «έλυσε» και μπόρεσε να δείξει μεγάλα στοιχεία της κλάσης του. Πραγματοποίησε σπουδαίες εμφανίσεις απέναντι σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό (18 και 19 πόντοι αντίστοιχα) ενώ διετέλεσε αρχηγός της ομάδας. Ύστερα από τον Άρη συνέχισε την καριέρα του στην Γαλλική Βιλερμπάν.


Μιχάλης Κακιούζης, μια μεγάλη μορφή του Ελληνικού μπάσκετ με την φανέλα του Άρη


Πληροφορίες για τους παίκτες υπάρχουν και στο βιβλίο «τ’ όνομα τους θυμίζει θεό» της Aris.re