Ο ανεπανάληπτος άθλος του 1998

 

Όλοι οι τίτλοι έχουν την ίδια αξία μεταξύ τους. Όμως κάποιοι πάντα θα ξεχωρίζουν για τις δυσκολίες και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κατακτήθηκαν.

Το F4 του κυπέλλου του 1998 ήταν μακράν το καλύτερο από όσα διεξήχθησαν στην εποχή των F4 κυπέλλου (1995-2004). Σε μια εποχή που μπορούσε να γίνει αγώνας με οπαδούς και των δύο ομάδων, στην τελική τετράδα του Αλεξανδρείου έφτασε ο κάτοχος του κυπέλλου Κόρατς Άρης, η ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη που λίγο καιρό μετά έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός που ήταν εν ενεργεία πρωταθλητής Ευρώπης και νταμπλούχος Ελλάδας καθώς και ο Παναθηναϊκός του Λευτέρη Σούμποτιτς που λίγους μήνες αργότερα θα κατακτούσε το πρωτάθλημα Ελλάδας. Ένα πρωτάθλημα το οποίο θα άρχιζε την δυναστεία των "πρασίνων".

Σε ένα γήπεδο στο οποίο ο Λευτέρης Σούμποτιτς έζησε μεγάλες στιγμές αυτή την φορά ερχόταν σαν αντίπαλος της ομάδας του Άρη.

Στα μάτια των τριών ομάδων του Λεκανοπεδίου ο Άρης φάνταζε σαν ένα εύκολο εμπόδιο δεδομένου ότι πήγε να αγωνιστεί στο F4 χωρίς διοίκηση και με υπηρεσιακό προπονητή τον Χρήστο Μαγκώτσιο. Μάλιστα παραμονές του F4 oi Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ και Τίτ Σόκ είχαν εγκαταλείψει την ομάδα επειδή δεν είχαν πληρωθεί. Όσοι παρέμειναν στην ομάδα έπαιζαν επίσης απλήρωτοι. Όλα έδειχναν να είναι κόντρα στον Άρη.

Στον πρώτο ημιτελικό η εκπληκτική ΑΕΚ εξαφάνισε επιθετικά τον Ολυμπιακό και νίκησε κατά κράτος τους "ερυθρόλευκους" με 63-49. Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν έτοιμος να κατακτήσει το πρώτο F4 της καριέρας του ενώ οι οπαδοί του Παναθηναϊκού απλά περίμεναν την δική τους πρόκριση στον τελικό. 

Όλοι περίμεναν μια άνετη επικράτηση των "πρασίνων" εκτός από τον προπονητή του τριφυλλιού Λευτέρη Σούμποτιτς, που γνώριζε όσο λίγοι τι εστί Άρης. Οι παίκτες των "κίτρινων" εμφανίστηκαν "αγριεμένοι" και με την βοήθεια των οπαδών τους απέκλεισαν τον Παναθηναϊκό με 83-68. Τα δύο φαβορί για τον τίτλο, οι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα συμμετείχαν στο ματς της παρηγοριάς, τον αγώνα για την 3η θέση.

Ο Αγγελίδης κόντρα στους Ράτζα και Χριστοδούλου στον ημιτελικό του κυπέλλου

Ο μεγάλος τελικός

Στον τελικό της 1ης Φεβρουαρίου η ΑΕΚ ήταν το τεράστιο φαβορί με τον "ξανθό" να αντιμετωπίζει το παρελθόν του και την μεγάλη του αγάπη τον Άρη, με τον οποίο πέρασε 20 χρόνια σαν αθλητής και άλλα 10 σαν προπονητής. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο από οπαδούς των δύο ομάδων, στην πλειοψηφία τους οπαδοί του Άρη που δημιούργησαν μια πυρακτωμένη ατμόσφαιρα.

 

Οι οπαδοί του Άρη δημιούργησαν μια πυρακτωμένη ατμόσφαιρα

Στον τελικό η ΑΕΚ επιβεβαίωσε αρχικά τα προγνωστικά. Μπήκε καλύτερα στον τελικό και έχοντας σε μεγάλη βραδιά τον Άντερσον προηγήθηκε έως και 9 πόντους κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου. Ωστόσο ο Άρης έδειξε τρομερά ψυχικά αποθέματα και ανέτρεψε την κατάσταση πριν τελειώσει το πρώτο 20λεπτο. 

Ο Παναγιώτης Λιαδέλης ήταν ο καλύτερος όλων σε εκείνο το F4 και αναδείχτηκε σε MVP

Η ΑΕΚ κρατούσε πίσω τον Άρη ο οποίος είχε 11 λεπτά να προηγηθεί στο σκορ. Το έκανε 43 δευτερόλεπτα πριν το τέλος όταν ο Ζάρκο Πάσπαλι (που έπαιζε με διάστρεμμα), αφού χάνει ένα λέι άπ προπόνησης, με φόλοου προλαβαίνει τους αντιπάλους του και δίνει προβάδισμα στον Άρη μετά από ώρα (67-65).

 Ο Χοσέ Λάσα ήταν ο μοιραίος παίκτης της ΑΕΚ με τον Γιάννη Ιωαννίδη να γίνεται έξαλλος με τις επιλογές του. Ο Μάριο Μπόνι επέδειξε ολύμπια ψυχραιμία στις κρίσιμες βολές στο τέλος ενώ ο Μπάνε Πρέλεβιτς μπήκε στο τέλος για να προσπαθήσει να σώσει ότι προλάβει. Το τελικό 71-68 επέτρεψε στον αυτοκράτορα του Ελληνικού μπάσκετ να επιστρέψει στον θρόνο του.

Όσο κλισέ και αν ακούγεται οι μάχες που δόθηκαν στο παρκέ ήταν ομηρικές

Με την λήξη του αγώνα ο Χρήστος Μαγκώτσιος πνίγηκε στις αγκαλιές των παικτών με όλο το Αλεξάνδρειο να φλέγεται από τους πανηγυρισμούς των οπαδών του Άρη. Αντίθετα ο Γιάννης Ιωαννίδης, που στο Αλεξάνδρειο έχει ζήσει στιγμές δόξας, αυτή την φορά κάπνιζε νευρικά σε μια γωνιά του γηπέδου μη μπορώντας να πιστέψει την ήττα του. 

'

Γαλακτερός και Αγγελίδης υψώνουν το κύπελλο προς τους οπαδούς του Άρη

Ο Μάριο Μπόνι βαρούσε το τύμπανο (έχει μείνει στην ιστορία η σκηνή αυτή), ενώ ο Παναγιώτης Λιαδέλης ανακηρύχτηκε MVP του F4. Ο Ντίνος Αγγελίδης που ήταν ο συνδετικός κρίκος του Άρη της εποχής Γκάλη με τον Άρη των "χιλίων προβλημάτων" υψώνει το κύπελλο στον ουρανό του Αλεξανδρείου με τον κόσμο να φωνάζει "Άρη γερά εσύ θα ξαναφέρεις το μπάσκετ στον Βορρά". Ήταν αναμφίβολα ο πιο ηρωικός τίτλος που έχει κατακτήσει ποτέ οποιαδήποτε ομάδα στην ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ.

Ο Μάριο Μπόνι "αρπάζει" το τύμπανο και αρχίζει να βαράει ρυθμικά

Οι συνθέσεις και τα στατιστικά των παικτών των δύο ομάδων

ΑΡΗΣ (Χρήστος Μαγκώτσιος): Λιαδέλης 22(1), Χρυσανθόπουλος 3(1), Πάσπαλι 12, Σιούτης 15(2), Γαλακτερός 3(1), Ναχάρ 3, Αγγελίδης 5(1), Φλώρος, Όρντμαν, Μπόνι 8.

ΑΕΚ (Γιάννης Ιωαννίδης): Κολντεμπέλα 2, Λάσα 13(2), Πρέλεβιτς, Άντερσον 18, Χατζής 14(2), Λάρσεν, Κακιούζης 4, Τσακαλίδης 6, Άντερσεν, Αλεξάντερ 11.

Άρης Θεσσαλονίκης - ΑΕΚ τελικός κυπέλλου 1998