Είναι γνωστό πως ο Άρης Θεσσαλονίκης είχε την δυνατότητα να κατακτήσει κάποια πρωταθλήματα πολύ πριν ακόμη από το 1979. Την μεγαλύτερη ευκαιρία εξ αυτών την είχε το 1966 όταν και οι κίτρινοι έφτασαν μια ανάσα από τον τίτλο.
Το χτίσιμο της μεγάλης ομάδας
Για να μάθουμε σωστά την ιστορία θα πρέπει να ξεκινήσουμε από πολύ πιο πριν. Πιο συγκεκριμένα το 1953 ο 24χρονος Ανέστης Πεταλίδης ήρθε από την ΧΑΝΘ στον Άρη σε ρόλο παίκτη-προπονητή. Ένας τραυματισμός όμως τον «περιόρισε» σε ρόλο προπονητή της ομάδας όπου και έμελλε να συνδέσει άρρηκτα το όνομα του με τον πάγκο των κίτρινων για παραπάνω από 20 χρόνια.
Η μεγάλη ομάδα του Άρη ξεκίνησε να χτίζεται εκείνη την εποχή όταν και ανέβηκε αρχικά στην πρώτη ομάδα ο Στέργιος Μπουσβάρος ο οποίος ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας που συμμετείχε στο τουρνουά του Βιαρέτζιο το 1955. Από το 1954 προστέθηκε στην ομάδα ο Στέργιος Γούσιος, το 1959 ο Γιώργος Τσιτούρας και το 1961 ο Θέμης Κατριός οι οποίοι ήταν από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ομάδας.
Από αριστερά προς δεξιά διακρίνονται οι Στέργιος Γούσιος, Γεώργιος Τσιτουρας, Στέργιος Μπουσβαρος
Σημαντικότερη όμως προσθήκη υπήρξε αναμφίβολα αυτή του Γιάννη Ιωαννίδη το 1959. Ο «ξανθός» όπως ήταν το παρατσούκλι του, άφησε το στίγμα του όσο λίγοι στην υπεραιωνόβια ιστορία του Άρη Θεσσαλονίκης. Ήταν από τους αθλητές που δεν γνώριζαν τίποτα άλλο εκτός από την νίκη και έδιναν τα πάντα για αυτήν, παρότι τότε ήταν σε πολύ νεαρή ηλικία –μόλις 16 ετών.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης με τον συμπαίκτη του στον Άρη Κώστα Παρίση την δεκαετία του 1960
Λέγεται μάλιστα ότι ο ίδιος ο Μάκης Νάτσης είχε προτείνει στον Άρη τους Αριστείδη Μούμογλου και Τάσο Βλαχόπουλο τους οποίους όμως απέρριψε ο Ανέστης Πεταλίδης με αποτέλεσμα οι παίκτες να καταλήξουν στον Ηρακλή.
Το νερό στο αυλάκι είχε ήδη μπει. Ο Άρης χρόνο με τον χρόνο γινόταν όλο και καλύτερος. Το 1959 θα φτάσει κοντά στο πρωτάθλημα όπου τελικά τερμάτισε δεύτερος ενώ θα κατακτήσει το τουρνουά της Λιέγης σε μια από τις πιο χρυσές στιγμές της ιστορίας του συλλόγου.
Η αυγή της δεκαετίας του 1960 θα βρει τον Άρη πρωταγωνιστή στα τοπικά πρωταθλήματα της Θεσσαλονίκη ενώ το 1965 θα τερματίσει δεύτερος στην βαθμολογία κερδίζοντας τον ΠΑΟΚ στην τελευταία αγωνιστική με 79-75.
Απόκομμα εφημερίδας για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης από το Άρη το 1965
Η ευκαιρία του 1966
Παρά το γεγονός πως ο Άρης κατέβαινε στο πρωτάθλημα του 1966 με χαμηλό προϋπολογισμό, οι αξιώσεις που είχαν δημιουργηθεί από την δεύτερη θέση της προηγούμενης χρονιάς ήταν μεγάλες.
Οι κίτρινοι βασίστηκαν και πάλι στο νεαρό της ηλικίας των παικτών τους οι οποίοι ήταν γρήγοροι και ενθουσιώδης. Παράλληλα όμως διέθεταν πλέον και την απαιτούμενη εμπειρία καθώς ήταν πλέον μπαρουτοκαπνισμένοι από τις μάχες των προηγούμενων ετών. Σημαντικότερη όλων ήταν η προσθήκη του Θεόδωρου Ροδόπουλου που ενίσχυσε την ομάδα του Άρη.
Ο Ιωαννίδης επιχειρεί μπάσιμο ανάμεσα στους Ανδρεάδη και Οικονόμου του ΠΑΟΚ
Το πρωτάθλημα ξεκίνησε στις 20 Μαρτίου του 1966 με τον Άρη να κερδίζει το Ανατόλια με 54-45 ενώ συνέχισε με νίκες κόντρα σε Ηρακλή, ΠΑΟΚ και ΧΑΝΘ. Η ήττα στην Αθήνα από τον Παναθηναϊκό με 100-91 στις 17 Απριλίου δεν πτόησε τους παίκτες του ΑΡΗ οι οποίοι συνέχισαν τις μεγάλες εμφανίσεις μέχρι και τις 8 Μαΐου όταν και νίκησαν στην Θεσσαλονίκη την ΑΕΚ με 74-69 στο μεγάλο ντέρμπι της 8ης αγωνιστικής (η μοναδική ήττα της ΑΕΚ σε όλη την σεζόν).
Μεγάλος ηγέτης του Άρη έως εκείνο το σημείο ήταν ο Γιάννης Ιωαννίδης ο οποίος είχε προλάβει να σκοράρει 142 πόντους (17,7 πόντοι μ.ο.) οδηγώντας εκ του ασφαλούς τον Άρη στην 1η θέση.
Η συνέχεια ήταν αρκετά δύσκολη αλλά η ομάδα έδειξε χαρακτήρα νικητή, με μερικούς παίκτες να κάνουν τρομερές εμφανίσεις (με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους 30 πόντους του Θέμη Κατριού κόντρα στο Σπόρτιγκ). Άρης Θεσσαλονίκης και ΑΕΚ συνέχισαν τα θετικά αποτελέσματα με τις δύο ομάδες να συμβαδίζουν μαζί έως το τέλος.
Ο αγώνας που έκρινε τον τίτλο και η δεύτερη θέση
Δεν είναι δικαιολογία ούτε ψέματα αν πούμε πως εκείνες τις εποχές όταν μία ομάδα της Θεσσαλονίκης αγωνιζόταν επί Αθηναϊκού εδάφους, είχε να αντιμετωπίσει και την εχθρική διαιτησία που πολλές φορές έκοβε τα φτερά των φιλοξενούμενων.
Η ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης πριν από την έναρξη ενός αγώνα το 1966
Στο ντέρμπι της 18ης Ιουνίου Άρης και ΑΕΚ έδιναν το μεγάλο ραντεβού με τον νικητή να εξασφάλιζε τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας μία αγωνιστική πριν το τέλος.
Ο Άρης αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην χρονιά χωρίς τον Γιάννη Ιωαννίδη ο οποίος είχε τραυματιστεί στον αγώνα της 16ης αγωνιστικής κόντρα στο Παγκράτι. Ως αποτέλεσμα αυτού η ΑΕΚ του Αμερικάνου και του Τρόντζου πήρε γρήγορα κεφάλι στο σκορ με 34-21 στο 15’ και με 47-35 στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου.
Ο Άρης όμως δεν παραδόθηκε. Στο δεύτερο ημίχρονο γύρισε σε άμυνα man to man δυσκολεύοντας αρκετά τα αστέρια της Αθηναϊκής ομάδας. Ο Γεώργιος Τσιτούρας με μεγάλη εμφάνιση (σταμάτησε στους 24 πόντους) προσπάθησε να γυρίσει το ματς. Παρά τα σφυρίγματα υπέρ των γηπεδούχων η διαφορά έφτασε έως και τους 5 πόντους (83-78 στο 38’). Όμως η σαφώς πιο έμπειρη –τότε- ομάδα του δικεφάλου διαχειρίστηκε τον αγώνα και επικράτησε με 89-80, σκορ που την έδωσε και το πρωτάθλημα.
Στην αναμέτρηση της επόμενης ημέρας ο Άρης κέρδισε με 87-86 το Σπόρτιγκ καταλαμβάνοντας την 2η θέση του πρωταθλήματος με ρεκόρ 15 νίκες-3 ήττες. Στον Άρη μπορεί να έμεινε μια πρόσκαιρη στεναχώρια για την απώλεια ενός πρωταθλήματος όμως μόνο ως αποτυχία δεν μπορεί να λογιστεί η κατάκτηση της 2ης θέσης μπροστά από τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Μάλιστα η κατάληψη της 2ης θέσης έδωσε το δικαίωμα στον Άρη να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην ιστορία του σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση, το κύπελλο κυπελλούχων Ευρώπης.
Η ομάδα του Άρη για το 1966:
Τάσος Αβάνογλου, Γιώργος Αντωνακόπουλος, Γιάννης Ιωαννίδης, Θέμης Κατριός, Στέργιος Μπουσβάρος, Θεόδωρος Ροδόπουλος, Γιώργος Σουντουρίδης, Γιώργος Τσιτούρας, Κώστας Χατζησταύρου, Λευτέρης Χατζόπουλος, Γιάννης Χόρτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου